Buiten sporten mag weer!
Ken je dat gevoel? Dat je handen jeuken, je voeten trillen, dat je het geluid van piepende schoenen in de zaal mist en zelfs verlangt naar die bedompte zweetlucht? Dat je zin hebt om heel hard het stof van je badmintonracket te slaan en dat je gewoon heel veel zin hebt om te bad-min-tonnen! Ik mis het in ieder geval wel en speel niet eens badminton, maar maak er wel graag foto’s van en ook dat lag dus een tijdje stil. Ik was als een kind zo blij toen ik voor het eerst weer naar een vereniging mocht om foto’s te maken van buiten sporten. Want ja, we mogen weer! Inmiddels zijn we wel gewend aan deze afwisseling van wel of niet mogen sporten, van binnen naar buiten naar binnen en weer naar buiten. Dat is soms best lastig maar het mooie is dat veel verenigingen steeds actiever worden met het bedenken van creatieve oplossingen om contact met leden te behouden en actief bezig te zijn. Want los van dat badminton natuurlijk een hele leuk sport is, willen we vooral gezellig samen zijn en samen sporten!
Een lege zaal.
Een vereniging die actief bezig is om hun leden in beweging te krijgen en helpt de zogenoemde coronakilo’s eraf te sporten is studentenvereniging SB Helios in Utrecht. Bepakt en bezakt met mijn camera ging ik kijken hoe het er daar aan toe gaat.
Jelske de Jong, voorzitter van SB Helios staat mij netjes op te wachten buiten de sporthal van Olympos. Samen gaan we naar binnen om spullen voor de training op te halen in een van de grote zalen. Het voelt raar om in de grote lege zaal te staan. Het is er donker en vooral erg stil, het klopt niet helemaal, er hoort leven in een zaal te zijn. "We hebben ongeveer 100 leden en in een normale periode zonder corona is de dinsdagavond het drukste en dan zitten we met ongeveer 60 man in onze grootste zaal. Dat is nu ondenkbaar." zegt Jelske beteuterd. "Het allerbelangrijkste is dat je iets voor je leden kan doen. Ook al kunnen we nu niet binnen badmintonnen, de meesten vinden het fijn om weer actief bezig te zijn en voor ons als bestuur is het ook fijn dat we ze iets aan kunnen bieden."
"De opkomst is wisselend, dat hangt af van wat we doen en wat het weer ook doet, dat is nog niet echt optimaal geweest!" vult Jelske lachend aan. "We hebben een veld tot onze beschikking, dus we kunnen doen wat we willen. Vanavond krijgen we volleybal les en gaan de 27-plussers bootcampen. We hebben 12 deelnemers per tijdslot, en ieder tijdslot is 50 minuten."
"Het allerbelangrijkste is dat je iets voor je leden kan doen."
Bejaarden.
Jelske en ik lopen met alle spullen naar buiten. Er hangt een heerlijke bruisende studentensfeer op het terrein van Olympos. Studenten fietsen af en aan en op de tennisbaan staan jongens zich uit te sloven. Vóór op de stoep krijgt een groep meiden moderne dansles, het waait nogal en de muziek gaat verloren in de wind. Ik bewonder het doorzettingsvermogen van deze meiden en de juf, dat ze daar, ondanks de kou en wind toch staan. "We zitten helemaal achteraan." lacht Jelske en in de verte zien we de dames van de volleybalvereniging het net opbouwen. Langzaamaan druppelen de leden binnen en maken zich klaar voor de les.
Als iedereen er is wordt de groep gesplitst. De jongelui onder de 27 krijgen volleybal training, de bejaarden, zoals de 27-plussers gekscherend worden genoemd, gaan aan de andere kant van het veld bootcampen. Ze lopen met een grote boog om de jonkies heen en krijgen vervolgens een lintje. "De sporters onder de 27 mogen dichter bij elkaar komen dus daar kan je in principe alles mee doen, maar de 27-plussers moeten afstand houden en sporten in aparte groepjes dus die krijgen een lintje zodat we ze uit elkaar kunnen houden. We hebben per tijdslot een coronaverantwoordelijke die hier op let. Gelukkig houden de meeste leden zich zelf ook aan deze regels. Het wordt ook steeds normaler, althans, je raakt er steeds meer aan gewend." vertelt Jelske.
Coronaverantwoordelijke.
De groepen gaan actief aan de slag en ondertussen loop ik met mijn camera te hobbelen tussen de twee groepen door. De jonkies doen enthousiast mee aan de volleybaltraining terwijl ondertussen de bejaarden afgetraind worden in de bootcamp. Aan de rand van het veld staat Remijn. Om zichzelf warm te houden is hij touwtje aan het springen. Remijn is de coronaverantwoordelijke van het eerste tijdslot. Hij vertelt: "We wisselen elkaar als bestuursleden af en houden op deze manier een oogje in het zeil. Verder moet iedereen zich ook inschrijven om te mogen trainen en daar houdt ook iedereen zich netjes aan. Het voelt heerlijk om weer te sporten, al is het wel jammer dat het geen badminton is. Het is vooral leuk om weer samen te zijn en mensen van de vereniging te zien en een praatje te maken."
Tijd voor AirBadminton?
Ik ben toch wel benieuwd waarom ze niet gewoon buiten badminton spelen, waarop Remijn lachend antwoord: "Het is buiten en er is wind en ik heb daar zelf minder plezier van omdat het anders is dan we gewend zijn. Vorig jaar hebben we een AirBadminton clinic georganiseerd en willen dat dit jaar ook weer doen. Dat vonden we erg leuk en de animo is groot onder onze leden."
"Natuurlijk vinden leden het jammer dat we nu niet binnen kunnen badmintonnen, maar het feit dat alweer iets kan voelt als een hele grote stap in de juiste richting."
"Voorlopig gaan we samenwerkingen met andere verenigingen aan, zoals met de volleybalvereniging. Zij geven ons nu een training en soms lenen zij ook onze spullen (toen we nog binnen mochten sporten). We hebben de frisbeevereniging benaderd dus dat gaan we de komende weken hopelijk ook doen. En zo bekijken we week voor week wat we gaan doen! Natuurlijk vinden leden het jammer dat we nu niet binnen kunnen badmintonnen, maar het feit dat alweer iets kan voelt als een hele grote stap in de juiste richting". zegt Remijn hoopvol.
Enthousiaste leden.
Hoe vinden leden het eigenlijk al dit buiten sporten. En willen ze nog wel bij de verenigingen blijven als er toch niet binnen gesport mag worden? Het blijkt dat de meesten leden heel erg loyaal zijn en dat hun hart bij badminton ligt. Ze willen ook graag hun vereniging steunen. Jelske vertelt: "We krijgen vaak vanuit de leden terug dat we goed bezig zijn, dat is heel fijn. We zijn door corona wel wat leden kwijt geraakt en we kunnen voorlopig ook geen nieuwe leden aannemen omdat we niet binnen kunnen sporten, maar de wachtrij is redelijk lang, dus er zijn zeker geïnteresseerden. We zitten eraan te denken om al deze nieuwe leden bij elkaar te zetten in één team zodat je ook niet hoeft te mengen met je huidige leden."
Het begint donker te worden, de grote lampen op het veld gaan aan en het eerste tijdslot zit er bijna op. Er staat een nieuw groepje leden te popelen aan de rand van het veld, klaar om te gaan volleyballen, ze hebben er zin in! Ik spreek de vrolijke Emi aan en ze vertelt: "Ik vind het echt heel fijn dat we weer buiten mogen sporten. Het is vooral belangrijk dat je weer mensen ziet en dat je weer contact hebt. Mensen vereenzamen heel erg en het is sowieso goed voor mensen om naar buiten te gaan. In je eentje doe je dat misschien niet zo snel, maar op deze manier als groep wel. Ook al kan ik niet volleyballen, ik vind het gewoon leuk om samen te zijn, al is het jammer dat de bejaardenbootcamp afgezonderd is", lacht Emi. "Ik heb tijdens corona niet stil gezeten, maar vind het heerlijk om weer met een groep mensen samen te spelen!"
Met een voldaan gevoel loop ik het veld af. Heerlijk om te zien dat iedereen zo blij is dat ze weer mogen sporten, ook al zit er ook die stiekeme wens om weer naar binnen te mogen. Wat vooral belangrijk is dat mensen weer samen zijn, samen sporten. En deze fanatiek club doet er alles aan om hun leden weer met elkaar te verbinden.
Verbinding en steun.
Dat verbinding en goede communicatie met leden heel belangrijk is wel duidelijk. We zitten in een uitdagende tijd en soms worstelen verenigingen om hun hoofd boven water te houden. Wat ik terugkrijg van verschillende verenigingen is dat ze regelmatig contact onderhouden middels een persoonlijk telefoontje, e-mails en online berichten, en bij sommige verenigingen wordt er ook tijd vrij gemaakt voor vragen. "Scholieren vragen zich af waarom ze wel op school binnen mogen sporten en op de sportschool niet." vertelt Alex van Zaanen van BV Nieuw Vennep. "Kinderen zitten met vragen omtrent corona en daar willen wij een vraagbaak in zijn, we merken dat dit heel belangrijk is, goed contact is sowieso heel belangrijk!"
"We hebben het contact al die maanden met onze jeugdleden onderhouden. We zijn eerst online bezig geweest en nu zijn we alweer een aardig tijdje buiten. We verzinnen de mafste dingen om te doen met onze jeugd. We spelen spike ball / spyderball, rugby en verzinnen gekke spelletjes met een frisbee. Het is nog goed ook voor de reactiesnelheid. We hebben laatst speedminton gespeeld in het donker. Dit was voor de kinderen extra leuk, want met glowsticks! Op deze manier maken we van een gekke tijd toch iets bijzonders en we merken echt dat de kinderen het leuk vinden en fijn vinden dat ze bij ons terecht kunnen met serieuzere zaken omtrent corona."
"We hebben het contact al die maanden met onze jeugdleden onderhouden."
Wat doet jouw vereniging om met hun leden te verbinden of om leuke buiten activiteiten te bedenken? Of heb je als vereniging daar ondersteuning bij nodig? Schroom je niet om met ons contact te zoeken, dat kan via onze Manager Verenigingsondersteuning Koen Berends. Email: kberends@badminton.nl
We hopen dat we snel weer binnen mogen sporten, maar zijn ook heel blij dat het AirBadminton seizoen weer van start gaat! Wil je als vereniging aan de slag met AirBadminton, check de website voor de mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld een clinic en/of bestel je AirBadmintonspullen hier!
"Ik heb tijdens corona niet stil gezeten, maar vind het heerlijk om weer met een groep mensen samen te spelen!"