Het gouden badmintonduo Marjan en Rob Ridder
Als ik iets nog niet wist over badminton, dan weet ik het na dit interview met Rob en Marjan Ridder wel! Binnen de eerste minuten vielen stukjes geschiedenis al op zijn plek en voor de rest van de middag luisterde ik aandachtig hoe dit badmintonduo vol passie over badminton praat, elkaar afwisselend en aanvullend.
Het begin van badminton in Nederland.
"Badminton in Nederland is ontstaan omdat Leen Verhoef graag iets in de winter wilde doen ter overlapping van tennis", begint Marjan. "Hij is naar het Walhalla (DK) van badminton gegaan, gekeken hoe zij daar hallen bouwden en heeft in Nederland hetzelfde gedaan. Om de sport bekendheid te geven haalde hij een grote stunt uit: zonder dat hij zelf ooit een badmintonracket had vastgehouden daagde hij in 1948 Nederlands grootste kampioen uit. Er kwamen toen een heleboel mensen op af en zo is de club Duinwijck geboren!" sluit Marjan trots af. "Enkele jaren later heeft hij de badmintonbond een herstart gegeven en zo is Verhoef echt een grote pionier binnen de badminton in Nederland," vult Rob haar aan.
"Een van de eerste kantoren van de bond was op ’t Spaarne in de binnenstad van Haarlem en in het begin kwamen er wel 5.000 leden per jaar bij! Het verenigingsleven speelde na de Tweede Wereldoorlog een grote rol, men wilde verbinden, herenigen en daardoor ontstonden er veel clubjes, zo ook van badminton. Dat badminton laagdrempelig is en dat je al gauw een partijtje kan spelen hielp erbij."
It’s all-in the family
"Mijn vader Piet Ridder was tennisvrienden met Leen Verhoef en is vrij snel betrokken geraakt bij badminton en werd competitieleider," vertelt Rob.
"Ik ben lid geworden in 1959, toen ik zes jaar was. Mijn vader heeft nooit gespeeld maar al mijn broers en mijn zus en ik hebben op topniveau gespeeld. Mijn vader wilde eigenlijk helemaal niet dat ik topbadminton ging spelen, want er was geen geld mee te verdienen. Zo wilde hij bijvoorbeeld niet dat ik deel zou nemen aan de Europese Jeugdkampioenschappen in Slowakije, achter het IJzeren Gordijn. Bestuurders van de bond hebben hem moeten overreden om mij wel te laten gaan, omdat ik op dat toernooi kanshebber zou zijn. Uiteindelijk kreeg ik toestemming en heb met succes het toernooi gespeeld," vertelt Rob lachend.
"Het was super voor mij om als klein jongetje naar dit soort toernooien te kijken waar spelers ook uit verre landen kwamen, dat was heel spannend!" Rob
Een badmintondraadje.
"We hebben samen in het eerste team van Duinwijck gezeten. Ik speelde met mijn zus en Marjan met mijn broer. Tijdens toernooien kwamen we dan vaak tegenover elkaar te staan, en ik kon dat emotioneel niet aan. Ik zei: "Of ik stop met tegen jou spelen of we gaan samen dubbelen."
"We zijn allebei in onze tienerjaren de topsport in gerold en we hebben van alles de eerste editie meegemaakt: jeugdkampioenschappen, wereldkampioenschappen en nog meer. In de jaren ’60 was er veel welvaart en had badminton een bepaalde allure. Alle wedstrijden werden gefilmd door het polygoonjournaal en mensen wilden er graag bij zijn. De badmintonbeleving voor de toeschouwers: op de grond, dicht bij het veld."
"Wij waren de eerste garde en wij trainden naast onze andere werkzaamheden, daardoor hebben we het lang volgehouden. We hebben overal ter wereld gespeeld en de mooiste plekken gezien. Rusten voor de wedstrijd deden we toen nog niet en we keken alle wedstrijden live," vertelt Marjan.
"We hebben twee zoons en ook zij spelen badminton en onze kleindochter speelt nu met een racket en een ballonnetje, bloed kruipt waar het niet gaan kan, het zit echt in de genen!"
We hebben een kleine 60 jaar competitie gespeeld, heel veel internationaal gespeeld, maar de laatste jaren spelen we voornamelijk in de regio en komen we in alle uithoeken van het land.
Hoe zien jullie de toekomst van badminton?
1. Zonder jeugd gaat de sport dood. We zullen ons echt moeten focussen op de jeugd en de jeugd snel competitie laten spelen want ik geloof niet in recreatieve sport voor de jeugd. De jeugd is altijd met een vorm van competitie bezig binnen de sport. Bovendien is badminton heel laagdrempelig, dat maakt het voor veel kinderen toegankelijk.
2. Ik ben persoonlijk van mening dat de competitievorm drastisch moet veranderen om toekomstbestendig te zijn. De huidige competitieopzet met acht partijen is bedacht in de beginjaren ’50 van de vorige eeuw. Denk bijvoorbeeld aan grotere teams, onder voorwaarde dat er op meerdere speelvelden tegelijk gespeeld wordt zodat de competitiewedstrijd niet langer dan anderhalf of twee uur duurt en/of verander de puntentelling voor de competitie en/of speel meerdere ronden tegelijk in dezelfde hal zodat de badmintonner gedurende de hele dag meerdere partijen speelt en dus ‘value for time’ krijgt.
3. En we moeten gelegenheid bieden voor de groep die we nu niet kunnen bereiken om te badmintonnen. Er moeten faciliteiten komen dat je kan badmintonnen, zonder dat je lid bent. Ik denk dat dat kans van slagen heeft omdat wij zelf als club zomerbadminton organiseren voor iedereen die dat wil en er komen altijd mensen op af! Gewoon zorgen dat die mensen badminton een leuke sport gaan vinden! Ik geloof daar in.
"Ik heb de jeugd altijd opgeleid en als ik ze won voor de competitie dan dacht ik: nu is er een echt lid bijgekomen." Marjan
Ik vond het fantastisch is om Rob en Marjan zo passievol te horen praten. Badminton is echt hun leven! Is badminton ook onderdeel van jouw leven of ken jij iemand die badminton door zijn of haar bloed heeft stromen?
Nomineer jouw badmintontopper en maak samen kans op twee gratis kaartjes voor de Dutch Open in oktober.
Stuur jouw motivatie voor 1 oktober 2021 naar bholdijk@badminton.nl en schrijf in een paar zinnen waarom de persoon die jij aandraagt een badmintontopper in hart en nieren is.
